Αλιάκμονας-Σφηκιά-Πολύδενδρο

Παρακάτω έχουμε αναρτήσει δύο βιντεάκια από την εκδρομή στον Αλιάκμονα από το εύκολο κομμάτι της διαδρομής. Το πρώτο είναι απόσπασμα από την αρχή μέχρι λίγο πριν τη διασταύρωση για Σφηκιά και το δεύτερο είναι το κατέβασμα στο Στέκι των Ψαράδων.

Αλιάκμονας-Σφηκιά-Πολύδενδρο

Όπως θα έχετε καταλάβει , εσείς οι λίγοι που έχει πέσει μάλλον κατά λάθος το μάτι σας σε αυτό το blog, μας αρέσει στις εκδρομές να υπάρχει πράσινο. Όταν όμως αυτό συνδυάζεται και με το υγρό στοιχείο τότε είναι η καλύτερη μας, κι από αυτό σήμερα είχαμε όσο τραβούσε η ψυχή μας. Το κύριο θέμα λοιπόν της σημερινής εκδρομής είναι το μεγαλύτερο σε μήκος ποτάμι της Ελλάδας ο Αλιάκμονας.

Αφετηρία μας είναι η γέφυρα που συνδέει τη Βέροια με τη Βεργίνα λίγο έξω από το χωριό Αγία Βαρβάρα. Με το που τελειώνει η γέφυρα στρίβουμε δεξιά και μπαίνουμε στο δρόμο που οδηγεί για Σφηκιά. Από εδώ και ως τη τοποθεσία που είναι γνωστή ως το Στέκι των ψαράδων ο δρόμος όχι απλά πάει παράλληλα με το ποτάμι αλλά έχει πανέμορφη και συνεχή θέα σ’ αυτό. Για να φτάσουμε στο Στέκι των ψαράδων θα πάρουμε το δρόμο που ξεκινάει λίγα μέτρα  και στα δεξιά  μετά τη διακλάδωση για Σφηκιά και μας οδηγεί κάτω στο ποτάμι, κι όταν λέω κάτω εννοώ στο ίδιο ύψος με το νερό όπου αν είστε αρκετά τολμηροί μπορείτε ακόμα και να κολυμπήσετε.

Φράγμα Ασωμάτων

Τούνελ με θέα

Γέφυρες στην Εγνατία Οδό

Ο δρόμος που οδηγεί στο Στέκι των Ψαράδων

Στο Στέκι 

Αυτό το κομμάτι είναι και εύκολο και πανέμορφο, από εδώ όμως και ως τη Σφηκιά η διαδρομή είναι σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, οπότε αν δεν είστε καλά προπονημένοι θα έλεγα να γυρίσετε πίσω και να πάτε μια επίσκεψη στη Βεργίνα. Για να δώσω ένα παράδειγμα που όμως θα το καταλάβουν μόνο οι Θεσσαλονικείς, η διαδρομή είναι αντίστοιχη του Αγ. Βασιλείου-Χορτιάτη. Στο χωριό μπορείτε να κάνετε μια στάση για ένα καφέ και ξεκούραση αυτό κάναμε εμείς τουλάχιστο. Η θέα φυσικά συνεχίζει να είναι απίστευτη και προς το ποτάμι αλλά και προς την Εγνατία Οδό στην αντίπερα όχθη.

Πηγαίνοντας για Σφηκιά

Από εδώ και ως το Πολύδενδρο η διαδρομή έχει ανεβοκατεβάσματα με απότομες κλίσεις. Και φτάσαμε στο κομμάτι της διαδρομής για το οποίο μπήκαμε στο κόπο και ταλαιπωρήσαμε τα γέρικα ποδαράκια μας, που είναι μια κατάβαση με ατελείωτες κλειστές στροφές και πολύ όμορφη θέα που μας βγάζει πίσω στο σημείο εκκίνησης.

Το χωριό Ριζώματα

Η Σφηκιά

Η Βέροια

Η γέφυρα και η λιμνούλα στο φράγμα

Όσο για το σημείο εκκίνησης, γελιέστε αν νομίζετε ότι το διαλέξαμε έτσι τυχαία, ο καθοριστικός παράγοντας για αυτήν την επιλογή είναι η ύπαρξη καντίνας όπου μετά το πέρας της εκδρομής τσακίσαμε μερικά βρώμικα, αριθμό δεν αναφέρω για ευνόητους λόγους, και απολαύσαμε μια Μαλαματίνα. Να λείπουν τα σχόλια.

Η καντίνα για του λόγου το αληθές

Η διαδρομή είναι εξ ολοκλήρου ασφάλτινη και υπάρχει σε χάρτη που έχουμε αναρτήσει.

    

ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΡΙΜΑΤΑΡΙ ΚΑΙ ΣΤΡΑΒΟΠΟΤΑΜΟΣ ΩΣ ΤΟ ΒΑΛΕΟΡΟΒΟ

Παρακάτω ακολουθούν δύο βίντεο. Το πρώτο από το μονοπάτι Πριματάρι που είναι και απόδειξη ότι το ρετιρέ μας είναι αρεοκατοικημένο και το δεύτερο είναι η διαδρομή από τον χώρο αναψυχής Στραβοποτάμου ως το Βαλεόροβο καταφύγιο.

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΠΑΪΚΟ

   Κάθε φορά που ξεκινάμε για μια εκδρομή στο βουνό έχουμε τη ψευδαίσθηση ότι κάνουμε κάτι έξω από τα συνηθισμένα που εμπεριέχει και ένα μικρό ρίσκο , ότι υπάρχει τέλος πάντων η πιθανότητα να τρέξει και λίγο αδρεναλίνη στο αίμα. Σήμερα λοιπόν οδηγώντας προς τον προορισμό μας και λίγο πριν τη Νέα Σάντα αντικρίσαμε το θέαμα ενός ανθρώπου που βρισκόταν εν ώρα εργασίας, ότι δηλαδή κάνει για να περάσει το οχτάωρο του. Που είναι αυτό που βλέπετε στις δύο παρακάτω φωτογραφίες.

   Για όσους δεν κατάλαβαν ο άνθρωπος αυτός είναι κρεμασμένος από καλώδια υψηλής τάσης, αυτά δηλαδή που βλέπετε πάνω στους τεράστιους σιδερένιους πυλώνες που μοιάζουν με πύργο του Άιφελ, σε κάποιο είδος βαγονέτου κάτι σαν τελεφερίκ, και δύο άλλοι κύριοι από το έδαφος τον μετακινούσαν με τη βοήθεια σχοινιού που είναι δεμένο πάνω στο βαγόνι. Τώρα λοιπόν καταλαβαίνεται γιατί μιλάω για ψευδαίσθηση αλλά και το ξενέρωμα που φάγαμε.

   Μετά την αναφορά λοιπόν σ’ αυτόν τον πολύ συνηθισμένο κύριο με την ακόμη πιο συνηθισμένη δουλειά του ας μιλήσουμε και για την σημερινή εκδρομή η οποία έλαβε μέρος στο, όχι και από τα ψηλότερα αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη ένα από τα ομορφότερα βουνά, όρος Πάικο.

   Η διαδρομή ξεκινάει 3,5km μετά από το χωριό Καστανερή στη τοποθεσία Παλαιοχώρι και με κατεύθυνση για το χωριό Λιβάδια. Μετά περίπου από 1,5km θα συναντήσετε παρατηρητήριο από το οποίο ξεκινάει το πολύ όμορφο μονοπάτι Πριματάρι το οποίο προσπαθήσαμε να διασχίσουμε με τα ποδήλατα αλλά δεν τα καταφέραμε. Παρόλα αυτά κάναμε περί τα 500 με 600 μέτρα και έχουμε κάποιες φωτογραφίες να σας δείξουμε. Το μονοπάτι πάει κατά μήκος του Στραβοπόταμου τον οποίο και διασχίζει αρκετές φορές με ξύλινα γεφυράκια και τελειώνει σε χώρο δασικής αναψυχής στον οποίο εμείς φτάσαμε μέσω του οδικού δικτύου.

Το χωριό Καστανερή

Θέα από το παρατηρητήριο

Στο μονοπάτι

Στο χώρο αναψυχής

   Λίγο πριν από τον χώρο αναψυχής και στα αριστερά του δρόμου ξεκινάει χωματόδρομος και μετά από 2,5 περίπου χιλιόμετρα φτάνει στο Βαλεόροβο καταφύγιο. Από εδώ συνεχίζουμε παραμένοντας στο δρόμο και αγνοώντας κάθε διακλάδωση μέχρι τη διασταύρωση για το καταφύγιο του ΒΑΟ, το οποίο είναι εγκαταλειμμένο, όπου και υπάρχει ταμπέλα η οποία όμως μας πληροφορεί για το πώς θα πάμε στο χώρο αναψυχής. Σ’ αυτή τη διασταύρωση κάνουμε αριστερά και παραμένουμε στο δρόμο μέχρι το καταφύγιο στο οποίο υπάρχει και βρύση με δροσερό νερό.

Πολύχρωμος καμβάς

Το Βαλεόροβο

Στη διασταύρωση για ΒΑΟ

Μας έστρωσαν χαλί

Μόνιμοι κάτοικοι

Κορυφή Γκόλα Τσούκα

   Από εδώ συνεχίζουμε παραμένοντας στο δρόμο αγνοώντας διακλαδώσεις ώσπου ο δρόμος κάνει μια στροφή σε σχήμα U και μετά οδηγεί σε διασταύρωση με δύο δρόμους να φεύγουν δεξιά και έναν αριστερά. Εμείς ακολουθούμε το δρόμο που φεύγει ευθεία και παραμένουμε σ’ αυτόν αγνοώντας τυχόν διακλαδώσεις μέχρι το Παλαιοχώρι από όπου ξεκινήσαμε. Συμβουλευτείτε και το χάρτη που έχει αναρτηθεί.

Μονοπάτι για την κορυφή

   Η διαδρομή είναι  μήκους 20 περίπου χιλιομέτρων και εύκολη χωρίς απαιτητικές ανηφόρες και αυτή την εποχή με τα φθινοπωρινά χρώματα απλά πανέμορφη. Όμως από το καταφύγιο του ΒΑΟ και μετά ο δρόμος είναι πετρώδης και ταλαιπωρεί αρκετά.

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΠΑΪΚΟ